De prioriteiten komen na de virusuitbraak anders te liggen. Minder nadruk op efficiency, meer op robuustheid. Minder afhankelijkheid, meer zelfvoorziening. Minder schuld en risico, meer buffers en veiligheid. Minder uitbundigheid, meer spaarzaamheid. Dit is mogelijk door een versnellende IT-revolutie. Deglobalisering en duurzaamheid krijgen meer momentum. Minder persoonlijke vrijheid, meer aandacht voor het collectief. Meer activisme, minder populisme. Maar ook meer financiële zeepbellen, meer sociale ongelijkheid in een wereld die meer divers is en daardoor ruimte biedt voor diversificatie.

Globalisering zorgde er voor dat voor bijna de helft van de wereldbevolking het inkomen fenomenaal kon groeien, maar ook dat de middenklasse in de ‘westerse’ landen klappen kreeg. Tegelijkertijd profiteerde wel de wereldwijde elite. Dit is een van de verklaringen voor het westers populisme. Jarenlang was politiek niet zo relevant voor beleggers. De ene coalitie wisselde de andere coalitie af. Dat is door de polarisatie dankzij Trump en Brexit wel gewijzigd. In de toekomst speelt de overheid ook een veel grotere rol op de financiële markten. Politicologen worden de beste beleggers.

Wat de afgelopen decennia goed heeft gewerkt, zal de komende tien jaar veranderen. Een gebalanceerde portefeuille met aandelen en obligaties oogt opeens risicovol, nu de rente op een historisch dieptepunt staat. De komende tien jaar zal de piek in passief beleggen worden bereikt. Nemen daarna actieve beleggers het over of moeten we beleggen overlaten aan de machines? De consumptie verdubbelt de komende tien jaar, vooral dankzij de opkomst van Azië. Disruptieve innovaties zorgen voor hogere productiviteit, hogere groei en hogere rendementen, maar ook voor een disruptie van maatschappij.